(Ошоға бәйле хикмәт тәҡдим итәбеҙ).
Күктән ике ҡар бөртөгө төшөп килә, ти. Юл оҙон булғанлыҡтан, етәкләшергә, һөйләшеп барырға ниәт иткәндәр.
– Бергә осоу ҡайһылай күңелле, эйеме? – тигән беренсеһе.
– Беҙ осмайбыҙ, ә ҡолап төшөп барабыҙ, – тип яуаплаған икенсеһе.
– Тиҙҙән ергә төшөп, күмәкләшеп ап-аҡ юрғанға әүерелербеҙ...
– Ергә төшһәк, юҡ булабыҙ. Һәр кем тапап үтеп китәсәк.
– Көндәр йылынһа, бергәләп сылтырап ағырбыҙ, ҙур йылғаға, унан диңгеҙгә юлланырбыҙ...
– Яҙ етеү менән ер йөҙөнән бөтөнләй юҡҡа сығырбыҙ...
Бәхәс ялҡытҡас, ҡар бөртөктәре бер-береһенән айырылып, һәр береһе үҙ юлынан киткән. Һайлаған, ниәт иткән юлынан...