Кешелек донъяһы башланғандан бирле донъяға күпме сәсәндәр, аҡындар, шағирҙар - һүҙ оҫталары тыуған! Милләттең аҡыл осошон, рухи бейеклеген билдәләгән улар. Тора-бара улар исеме халыҡтың ғорурлығы ғына булып ҡалмай, милли мәҙәниәттең символына әүерелгән, халыҡ күтәргән байраҡтың юғарылығын билдәләгән. Рустарҙа Пушкин, немецтарҙа Гете, итальяндарҙа Данте, татарҙарҙа Туҡай – ана шундай бөйөк ижадсыларҙың бары ҡайһы берҙәре.Телгә алмаған милләттәрҙә юҡмы ни улар! Донъя күләменән күренер оло таланттар башҡорт улдары һәм ҡыҙҙары араһынан да булған, барҙар һәм буласаҡ! Ана шундайҙарҙың береһе – Рәшит Назаров.
Шуны дәлилләү өсөн шағирҙың бер нисә шиғырын уҡыу ҙа етә.
Тик күрмәнең ниңә, йәнем?
Хурланып мин шул саҡ бик тә,
Бер йондоҙ унда нур һипһә,
Һәм хистәрең дөрләп китһә,
Бел: был йондоҙ - минең йөрәк,
Мөхәббәт ул — әйтерһең дә, утлы йәшен,
Һанап, һорап тормай һис бер кемдең йәшен,
Һүнмәҫ ялҡын менән ялмай ҡартын-йәшен,
«Көйҙөрөр», — тип ҡурҡһаң әгәр, ҡас һин — йәшен,
Тик аҙаҡтан ҡоя күрмә күҙең йәшен!
Мөхәббәт ул — әйтерһең дә, утлы йәшен…
Зәп-зәңгәр ине күк шундай,
Мин тауҙан күккә ынтылдым,
Ҡасан һуң сыңлап китер ул
Һин-хаким! Кемдәрҙер, әйҙә,
Һөйләһен ғәйбәт һүҙен дә,
Күк бейек — етә алмаҫһың,
Ни уҙған, уныһы — һабаk…»
Һөйөклө дуҫым! Һин — хаким!